سلام.

هیچوقت هیچ آرامش محضی وجود نداره. زندگی جریان داره! (: .

مامانت خیلی بهت سخت میگیره همیشه

والا من توی سه چهار سال اخیر هرسال پاییز یه درجه زندگیم افول پیدا کرده :|

همه میگن یه روز خوب میاد ...

بیا باور کنیم یه خرداد و دی در ماه که دیگه درس و امتحان نیست ..یه روزی هست که ارزوها برطرف میشه ..جیب ها پر پول میشه ..دل ها پر نور ایمان میشه ..لب ها پرخنده میشه ...بیا باور کنیم 

واقعا هم همینطوره که خودت به درستی گفتی،هیچ وقت هیچ آرامش محضی وجود نداره.اون شرایطی که شما و امثال شما بهش میگید آرامش محض،من توش بودم.باز هم تو اون شرایط احساس آرامش نمیکنی و دلت میخواد یه دردسر و چالش و مشغولیتی واسه خودت جور کنی.

یه آیه قرآن هست که معمولا هم اشتباه ترجمه ش میکنن.ان مع العسر یسرا.که ترجمه درستش اینه که همراه با هر سختی،آسانی است(معمولا میگن بعد از هر سختی آسانی است)

اینه که آیدا جان پذیرش این قضیه هیچ آرامش محض و مطلقی تو جهان وجود نداره ن سختی و آسونی همراه با هم هستن زندگی رو خیلی راحت تر میکنه.

واقعا هم همه چیز نسبیه جانم. بهتره از این مسیر لذت ببری تا اینکه همه چیزو برای خودت زهر کنی (کی به کی میگه :))) )

می‌فرماید موجیم که آسودگی ما عدم ماست

والا چی بگم،چیزی نمیگم که حرف کلیشه ای نگفته باشم درباره آرامش محض :|

زندگی هیچ جاش آرامش محض نداره:/ اصلا معنیش به هم می‌خوره اگه داشته باشه!

سلام.

آرامش که سهله. هیچ چیز محضی نداریم. دیروز یه مطلب خوندم که میگفت طبق قانون دفع اتمها در واقع وقتی که نشستیم در واقع ننشستیم و اتمها همدیگر را دفع می کنند و به میزان خیلی کمی معلقیم. فکرشو بکن وقتی لم دادی و استراحت محض می کنی حتی اون هم محض نیست و تو هوا معلقی. پس هیچ چیز محضی وجود نداره غیر از خدا. حتی آدمهای خوب هم صد در صد خوب نیستند و همه یه درصدی خورده شیشه دارند. حالا غلظتش و جنس خورده شیشه متفاوته ولی هست. زندگیتو بکن.

این پست رو که خوندم یه جرقه تو ذهنم زد که یه چی بنویسم تو وبلاگم 

خوشحال می شم سر بزنی اسم اون هم پاییز را دوست دارم هست در ضمن خیلی خوشحال می شم اگه نظرت رو هم بگی مرسیی

فکر میکنم این عدم ارامش یه گزینه مخفی هست برا متولدین دهه هفتاد مخصوصا خود هفتاد ها 

انگار حتی تو بهترین حالت ممکن زندگیمون یه چیزی کمه، گم شده یه چیزی در درون ما